ارزیابی روش های پایداری شیب کاواک بر اساس قابلیت اعتماد

در تحلیل پایداری شیب غالباً از فاکتور ایمنی به عنوان شاخص ارزیابی پایداری سازه بهره گرفته می شود. در روش های قطعی تعادل حدی، فاکتور ایمنی شیب های سنگی یک مقدار ثابت است که به کیفیت داده های ورودی وابسته است. عدم قطعیت ها در تحلیل پایداری مربوط به صحت پارامتر های ژئوتکنیکی، تغییرپذیری ویژه خصوصیات ذاتی زمین، تغییرات شرایط محیطی، مکانیسم های پیش بینی نشده شکست، ساده سازی و تقریب های بکار رفته شده در مدل های ژئوتکنیکی هستند. به دلیل لحاظ نکردن عدم قطعیت ها در روش های قطعی تعادل حدی، از فاکتور های ایمنی محافظه کارانه به منظور جبران عدم قطعیت ها بهره گرفته می شود. در بعضی موارد فاکتور ایمنی تعیین شده بیشتر و در برخی موارد، کمتر از مقدار مورد نیاز است. یک راهکار گریز از این عدم قطعیت ها، بهره گیری از تحلیل قابلیت اطمینان می باشد. در این روش عدم اطمینان به صورت پراکندگی آماری مورد توجه قرار می گیرد و بجای تعیین یک مقدار مشخص برای هر پارامتر، یک تابع توزیع احتمال به آن اختصاص داده می شود. در این پروژه، برای تحلیل پایداری دیواره نهایی معدن شماره یک گل گهر، با برداشت داده های لازم از گمانه های ژئوتکنیکی در 11 مقطع مختلف کاواک به تعیین توزیع فاکتور ایمنی با استفاده از روش احتمالاتی مونت کارلو پرداخته شد. نتایج حاصل از این تحلیل گویای ناپایدار بودن اغلب دیواره های معدن بود، به منظور ارائه طرح شیب پایدار، تأثیر توأمان کاهش شیب و زهکشی مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه نتایج تحلیل احتمالاتی و قطعی نشان داد که با توجه به عدم قطعیت ها در مقاطع مختلف، برای پایدارسازی در بعضی مقاطع در سطح اطمینان 95%، به فاکتور ایمنی بیش از 3/1 نیاز است و در برخی مقاطع مقدار فاکتور ایمنی 15/1 کافی است. در خصوص تحلیل پایداری پله ها، بر مبنای قابلیت اطمینان، غالب پله ها ناپایدار بودند. با اعمال کاهش شیب و زهکشی در تحلیل پایداری پله ها، نتایج نشان داد که در سطح اطمینان 95% فاکتور ایمنی 07/1 برای پایداری پله ها کافی است.